Helaas, niet bij elk kind ging het zindelijk maken zo makkelijk en niet elke moeder wist op welke manier dat precies moest. De verhalen over mislukte ‘hardhandige’ pogingen werden steeds meer verspreid. Het gevolg was dat men dacht dat een kind niet meer vroeg zindelijk kon zijn. Men legde (gelukkig) minder druk op de moeders: ‘Een kindje mag ook wat later zindelijk worden.' Inmiddels is dat later zindelijk worden zo ver verschoven, dat men er niet meer verbaasd over is, wanneer een kind van drie jaar nog een luier draagt en schoolgaande kinderen er 's nachts nog een om hebben. Toch kan ook nu een kind voor zijn tweede jaar uit de luiers zijn. Belangrijk is dat het op een liefdevolle, ondersteunende manier gaat. 

Waarom zou je een kind eigenlijk vroeg zindelijk laten worden?

Een kind speelt natuurlijk het lekkerst wanneer het geen vieze luier hoeft te dragen. Zelf kun je ook leukere dingen verzinnen dan luiers verschonen. Daarnaast zijn luiers duur en belastend voor het milieu. 

De eerste tijd heb je je handen vol aan het voeden, wiegen en slapen van je baby. En dan komt er een tijd, dat je kind gaat lopen, langer overdag wakker is en daardoor ook steeds meer tijd heeft om te spelen. Dit kan een goed moment zijn om je kind zindelijk te maken. Maar of je je kind nu met een jaar zindelijk maakt of later, het principe blijft hetzelfde: een kind leert het beste wanneer hij plezier heeft in wat hij doet. En dat is nu juist wat je kunt doen bij het zindelijk maken van je kind: elke keer dat je kindje op het potje zit, maak je er een leuke tijd samen van. 

Het zindelijk maken is niet moeilijk om te doen, maar je moet er wel handigheid in krijgen. Maar geldt dat niet voor zoveel onderdelen van het opvoeden van kinderen?

"Een kind kan voor zijn tweede jaar uit de luiers zijn"  

Misschien kun je het vergelijken met het geven van borstvoeding. Wanneer je een moeder haar kind de borst ziet geven ziet het er heel natuurlijk, vanzelfsprekend en eenvoudig uit. Toch heeft deze moeder een heel aantal handigheidjes onder de knie moeten krijgen om de borst te geven. 

Wanneer je een kleintje van een jaar ziet, dat door de moeder naar het potje wordt gebracht en geen luier meer om heeft, ziet dat er heel simpel uit, maar er is wel wat werk aan vooraf gegaan. 

In de loop van de laatste tientallen jaren is de kennis om je kindje te helpen zindelijk te worden verloren gegaan. Na gesprekken met vrouwen die hun kinderen vroeg uit de luiers hadden en na onderzoek in boeken te hebben gedaan heb ik vijf kinderen van mijn kinderen met anderhalf jaar zindelijk gemaakt. Wat me daarbij opviel is dat het zindelijk maken van je kind voor zowel de moeder als het kind heel erg leuk was om te doen. 

Hoe je je kindje zindelijk kunt maken heb ik beschreven in een vijfstappenplan 

Bij de eerste stap laat je je kind op het potje zitten. Net zo lang tot hij er iets in doet (dat is dan de tweede stap). Hoe je reageert is afhankelijk van je kindje. Sommige kinderen willen niks weten van hun resultaat en andere kunnen er niet genoeg van krijgen. Doordat je het potje zo vaak gebruikt zal het een onderdeel worden van de dagelijkse routine (stap 3). Na een tijd zal je kind ook zelf om het potje vragen (stap 4). Tenslotte volgt de laatste stap: je kindje slaapt zonder luier. Je zult steeds beter de signalen van je kind oppikken en herkennen wanneer hij zijn behoefte moet doen.

In het begin zul je wat meer tijd besteden aan het zindelijk maken van je kind, dan wanneer je je kind in zijn luier laat lopen. Maar meer dan 10 minuten per keer hoeft echt niet. Na een tijdje zal het naar het potje gaan van je kind natuurlijk minder tijd kosten dan het verschonen van een luier. 

Wanneer je als moeder je kind helpt om zindelijk te worden zul je merken dat het na verloop van tijd net zo vanzelfsprekend voor je geworden is als wassen en aankleden. Jij hebt je kind geholpen met zindelijk worden en nu hoort dat bij jullie liefdevolle manier van omgaan met elkaar.

(www.kiind.nl)