´Mag ik heel even jullie aandacht?’ Langzaam verstomt het geroezemoes en wordt het rustig. In de stilte schuifelt een man naar voren. Langzaam begint hij voor de groep heen en weer te lopen en herhaalt de woorden: ‘Ik wil jullie vragen om stil te zijn.’ De doodstille zaal kijkt de man met onbegrip aan, ze zijn immers stil. Opeens komt de man tot stilstand en kijkt de groep aandachtig aan en zegt: ‘Dit is een schreeuw om stilte.’
De eerste tijd dat ik in de jeugdgevangenis zat was voor mij niet gemakkelijk. Je bent plotseling uit je vertrouwde omgeving gerukt en wordt verplicht om tegen de muur van je cel aan te staren. Je wilt graag vrij zijn en buiten met vrienden afspreken en leuke dingen doen. Na een tijdje schik je je met je lot en probeer je te leren van de positie waar je in zit. Het mooie van een cel heb ik leren zien door de Chinese voorganger Wang Mingdou. Wang Mingdou heeft moeten lijden voor zijn geloof. Hij zat 23 jaar in de gevangenis, waarvan een groot deel in eenzame opsluiting. In de tijd dat hij in de isoleercel zat had hij niets. Hij had geen Bijbel, geen schrijfgerei, niets. Hij was in die periodes alleen met God. In de tijd in jeugddetentie heb ik ervaren hoe rijk eigenlijk stilte is. De cel is de perfecte plek om tot rust te komen en gas terug te nemen. Een perfect moment om eens stil te staan bij God en stil te worden voor God.
Dit is nu precies het gevaar van deze maatschappij. Het merendeel van jullie zal nooit in een cel gezeten hebben. Ook ik heb natuurlijk nooit in een jeugdgevangenis gezeten, gelukkig maar! Toch verlang ik er stiekem wel eens naar. Stiekem verlang ik naar een moment dat ik verplicht niets om mee heen heb en stil moet zijn.
Stilte is opbouwend en maakt ons bewust wie we zijn, wie we kunnen zijn en in de stilte worden we geconfronteerd met de kloof hiertussen. De momenten van stilte zijn de momenten waarin we het aangezicht van God kunnen zoeken.
Vaak zijn we te gehaast in de tijd die we aan God toekennen. We zijn altijd druk, we hebben nooit tijd.
Helaas is stil zijn geen vanzelfsprekendheid en vraagt het tijd en bereidheid om stil te worden voor God. Ook voor Jezus moet het niet makkelijk geweest zijn om tijd te vinden waarin hij alleen kon zijn en stil kon worden. Jezus had een druk leven met veel volgelingen. Dagelijks predikte, leerde en genas Hij. Tóch kiest Hij ervoor om zijn Vader te zoeken, vroeg in de ochtend, toen het nog helemaal donker was (Mar. 1:35). Jezus zoekt een eenzame plek en zoekt in de stilte het aangezicht van zijn Vader in de dialoog van het gebed. Jezus kiest voor tijd met zijn Vader en wordt erdoor gesterkt (Marc. 1:22).
Ook wij mogen ons laten sterken door de tijd met God.
Stille tijd is geen waardeloze tijd, maar waardevolle tijd.
Het getuigt van wijsheid als je ervoor kiest om af en toe eens de tijd te nemen voor overdenking, meditatie en bezinning. We moeten momenten gaan creëren waarin alles om ons heen niet meer van belang is. We moeten onze eigen cel bouwen. Een plek waar we ons niet laten afleiden en niets om handen hebben dat tussen ons en God in kan staan.
We moeten beantwoorden aan de schreeuw om stilte, met stilte…
(bron: onbekend)