14-8-2013 Letten op Jezus of onze omstandigheden

14-8-2013 Letten op Jezus of onze omstandigheden

‘Letten op Jezus of onze omstandigheden’

Lezen: Mattheüs 14 vers 22-33

"Toen de discipelen Hem over de zee zagen gaan, werden zij verbijsterd en zeiden: Het is een spook! En zij schreeuwden van vrees."
Ze zijn echt in paniek! Ze hebben Jezus niet herkend en begrijpen dus helemaal niet wat daar gaande is. Ik kan me best voorstellen dat die mensen daar in dat bootje, in het donker, dachten dat hun laatste uur geslagen was.

En dan wordt ons een geweldig beeld neergezet van Jezus. Een beeld waar wij ons gerust mogen aan "vastklampen". In die donkere momenten, wanneer ze zo angstig zijn en het helemaal niet meer zien zitten, dan is Jezus daar. Hij is hun behoud; Hij is hun redding.
Wanneer mensen het uitschreeuwen van angst, dan is Hij daar. Hij loopt nooit iemand voorbij en zal nooit iemands noodkreet negeren. Dat is een beeld dat wij mogen en moeten vasthouden.

Jezus is gisteren en heden Dezelfde, en zal Dezelfde blijven tot in eeuwigheid.

Wanneer mensen in nood zitten, is Hij nabij. En Hij richt nog altijd dezelfde, bemoedigende woorden tot hen, als tot zijn discipelen daar op het meer:

"Houdt moed, Ik ben het, weest niet bevreesd!"

Weest niet bevreesd... Ik denk dat heel wat mensen in deze tijd Jezus écht nodig hebben; ook al zijn ze dat misschien niet bewust. "Weest niet bevreesd! IK ben er!". Heel veel mensen leven vandaag met angst en twijfel en onzekerheid.

En de enige methode om daarvan verlost te raken is ermee naar de Heer gaan.

Hij nodigt daartoe uit: "Komt tot mij, allen die belast zijt; IK zal je rust geven".

Naar wie gaan jij en ik, als we het niet meer zien zitten?

Petrus was immers niet dommer dan ons. Juist niet! Hij was een visser en had haast zijn hele leven op het water doorgebracht. Als er dus iemand was die heel goed wist dat je niet op water kunt wandelen, dan was hij het toch wel? En toch kan hij het opbrengen - al is het dan misschien maar één ogenblik - om die "eigenwijsheid" letterlijk over boord te gooien en eenvoudig op Jezus te vertrouwen. Nu, wie van ons doet hem na?

Weer zo'n schitterend voorbeeld! Iemand ziet op Jezus en waagt het om een stap in het onzekere te zetten; een stap in geloof en in vertrouwen. En dan gebeuren er wonderen...

En bij Petrus lukt het! Of beter gezegd: het ene moment lukt het hem en het andere moment weer niet. Hij heeft die eerste stappen gezet en dan blijken twijfel en angst het weer te winnen van geloof en zekerheid.
Hij voelt zich terug wegzinken in het water en het enige wat hij dan nog kan doen is opnieuw gaan schreeuwen: "Here, red mij!".
Waarom liep het mis? Om een of andere reden heeft Petrus de blik terug van Jezus afgewend en is hij opnieuw naar zijn eigen situatie gaan kijken. Hij ziet alleen water en golven en is Jezus weer totaal uit het oog verloren.

Precies zulke dingen kunnen wij in ons leven meemaken. Het ene moment voelen we ons weer zo sterk in de Here en is ons vertrouwen volledig op Hem. Ik hoop dat we zulke momenten in ons leven mogen meemaken...
En even later vallen we weer in het duister; we voelen de vaste grond opnieuw onder onze voeten wegzinken. Waarom? Omdat we terug op onszelf gaan kijken, terug op onze situatie en onze omstandigheden. En de angst en de onzekerheid slaan opnieuw toe. We verliezen Jezus uit het oog en we voelen ons terug wegzinken. Herkent je dit?

                   "Vertrouw op de Heere met je ganse hart
                   en steun op je eigen inzicht niet."

Letten op Jezus of onze omstandigheden

Datum: 15-08-2013

Door: Nelleke

Onderwerp: reactie

Mooi gezegd, o zo waar! Maar niet altijd eenvoudig!